ഞാന്‍ എന്നെ പറ്റി പറയുമ്പോള്‍

"ഞാന്‍ നല്ല സൌഹൃദങ്ങള്‍ക്ക് വില കല്‍പ്പിക്കുന്ന ഒരു സാധാരണ മലയാളി". എന്നും ഒരു തനി മലയാളിയായി തന്നെ ജീവിക്കാന്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു. "

നേട്ടം?:

എന്‍റെ ഏറ്റവും വലിയ ധനവും ചിലപ്പോഴൊക്കെ ബലഹീനതയും സൌഹൃദങ്ങളാണ്. മനസ്സ് തൊട്ടറിഞ്ഞ ചില സുഹൃത്ബന്ധങ്ങള്‍, ബാല്യകാലം തൊട്ടുള്ള ചില അപൂര്‍വ സൌഹൃദങ്ങള്‍ .... അതെല്ലാം വിലമതിക്കാനാവാതതാണ്.

ആദര്‍ശം:

നിഷ്കാമ കര്‍മം" എന്നത് ഏറ്റവും മഹത്തരം ആണെന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്, പലപ്പോഴും ജീവിതത്തില്‍ പകര്‍ത്താന്‍ പറ്റിയിട്ടില്ലെന്കിലും. ജീവിതത്തില്‍ ശരിയും തെറ്റും ആപേക്ഷികമാണ് ഓരോ വ്യക്തിക്കും എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു.

നഷ്ടങ്ങള്‍:

ചില നഷ്ടങ്ങള്‍, എത്തിപ്പിടിക്കാന്‍ പറ്റാതെ പോയ ചിലതെല്ലാം, അവ മനസ്സിനെ വല്ലാതെ വേട്ടയാടാറുണ്ട് . ചില കഴിവുകള്‍ എവിടെയോ വച്ചു മറന്നു പോയി...... എങ്കിലും ആകെ മൊത്തം ഒരു പരാജയം ആയിരുന്നു എന്ന് ഒരിക്കലും തോന്നിയിട്ടില്ല...കാരണം ദൈവകൃപയാല്‍ ചെറുതെങ്കിലും ചിലതെല്ലാം നേടാനും ആര്‍ജിക്കാനും കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്ന വിശ്വാസം തന്നെ.

ആശ്രയം :

ദൈവം മാത്രം .. എന്‍റെയും എന്‍റെ കൊച്ചുകുടുംബത്തിന്റെയും എന്‍റെ അഭ്യുദയകാംഷികളുടെയും പ്രാര്‍ത്ഥന മാത്രമാണെന്റെ ആത്മവിശ്വാസം . എന്റേതെന്നു അവകാശപ്പെടാവുന്ന ചെറിയ നേട്ടങ്ങള്‍ ഉണ്ടെങ്കില്‍ അതിലെന്‍റെ കഴിവല്ല ദൈവത്തിന്‍റെ കരവിരുതാണ് കൂടുതലും....

വഴിത്തിരിവുകള്‍ :

വേര്‍പാടുകള്‍ ശൂന്യത ചേര്‍ത്തപ്പോള്‍ വഴിത്തിരിവായത്‌ ജീവിതത്തിനു കൂട്ട് കിട്ടിയപ്പോഴായിരുന്നു എന്നത് സത്യം.

ബലഹീനത:

ആരോടും, എന്തിനോടും, ഒന്നിനോടും "ഇല്ല" എന്ന് തീര്‍ത്തു പറയാന്‍ പറ്റാത്തത്.

അഭിമാനവും സന്തോഷവും തോന്നിയത്:

ഈ ലോകത്ത് ഈയുള്ളവന്‍ ജീവിച്ചിരുന്നു എന്നതിന് തെളിവായി ഒരു മകള്‍ പിറന്നപ്പോള്‍ . ആദ്യമായി അവളുടെ മുഖം കണ്ടപ്പോള്‍ വിവരിക്കാന്‍ വാക്കുകള്‍ ഇല്ലാത്ത... ആ അനുഭവം. പിന്നെ സ്വന്തം അധ്വാനം കൊണ്ട് ഒരു കൂര പണിതപ്പോള്‍ തോന്നിയ അഭിമാനം.

സങ്കടം:

കണ്‍മുന്‍പില്‍ ഇഷ്ടമുള്ളവരുടെ അല്ലെങ്കില്‍ ഉറ്റവരുടെ തകര്‍ച്ച കാണുമ്പോള്‍ ... മെഴുകുതിരി പോലെ ഉരുകിതീരുന്ന ജീവിതങ്ങള്‍ കാണുമ്പോള്‍ ... സ്വയം നിസ്സഹായത ബോധ്യപ്പെടുമ്പോള്‍.......തെറ്റിദ്ധാരണകളില്‍ ബന്ധങ്ങള്‍ അകന്നു പോവുമ്പോള്‍ , സൌഹൃദങ്ങള്‍ നഷ്ടപ്പെടുമ്പോള്‍ ....

ഇഷ്ടം:

മറ്റെന്ത്?? മനസ്സ് തുറന്നു ചിരിക്കാന്‍ . ആര്‍ത്തു ചിരിക്കാന്‍ , സുഹൃത്തുക്കളുടെ , ബന്ധങ്ങളുടെ കുടുംബങ്ങളുടെ കൂട്ടായ്മയില്‍ ആര്‍ത്താര്‍ത്തു ചിരിക്കാന്‍ ...... ആ നിമിഷങ്ങള്‍ അയവിറക്കി ഓര്‍ത്തു ചിരിക്കാന്‍ .... ഇന്ന് എന്‍റെയും നമ്മളുടെയും ചിരിയുടെ പ്രഭ മങ്ങിയിരിക്കുന്നു... കാലവും മാറിയിരിക്കുന്നു... പക്ഷെ ഓര്‍ത്തെങ്കിലും ചിരിച്ചേ മതിയാകൂ...എനിക്കും നമ്മള്‍ക്കും ..."ഇത് വെറും ഭ്രാന്തന്റെ സ്വപ്നം... നേര് ചികയുന്ന ഭ്രാന്തന്റെ സ്വപ്നം" എന്ന കവിവാക്യം എന്നെ പോലെ നിങ്ങള്‍ക്കും പറയാന്‍ തോന്നുന്നുവോ

അടിക്കുറിപ്പ്:

ക്ഷമയുടെ "നെല്ലിപ്പലക" കാണാതെ ഇത്രയും എന്നെപറ്റി "എന്‍റെ തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങള്‍ " നിങ്ങള്‍ വായിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ നന്ദി.