1998 ഡിസംബര്‍ മാസത്തിലാണ്‌ ഈയുള്ളവന്‍ സൗദി അറേബ്യ യില്‍ കലുകുതുന്നത് . പുലര്‍ച്ചെ ഏതാണ്ട് ഒന്നര മണിക്ക് എയര്‍ പോര്‍ട്ടില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ അത് പുണ്ണ്യ മാസമായ റംസാന്‍ ഒന്നാണ് എന്നും ഈയുള്ളവന്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല . എജന്റ്റ് പറഞ്ഞു തന്നപോലെ ആരെയും എന്‍റെ പേരെഴുതിയ ബോര്‍ഡ് പിടിച്ചു നില്‍കുന്നതും കണ്ടില്ല . ഒരു നാലു മണിക്കൂര്‍ കഴിഞ്ഞു കാണും , കൈയ്യിലുള്ള പത്തു റിയാലിന്റെയും അത്രയും ഡോളറിന്റെയും ബലത്തില്‍ ഒരു ചായക്ക്യ്‌ ശ്രമിച്ചു . ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി കണ്ട അറബികളില്‍ ഒരാളായ ആള്‍ പറഞ്ഞതു അന്ന് മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും ആംഗ്യ ഭാഷയില്‍ ഒരു കാര്യം പിടികിട്ടി . "ഓടെടാ !! മേലില്‍ ഇവിടെ കണ്ടു പോവരുത് !!@ % # . രണ്ടും കല്പിച്ചു കിട്ടിയ പെട്ടിയുമായി പുറത്തു ചാടി . അപ്പോഴാണ് ഒരു കാര്യം അനുഭവപ്പെട്ടത് . നല്ല മരം കോച്ചുന്ന തണുപ്പ് . ഗള്‍ഫിലൊക്കെ ചുട്ടു പൊള്ളുന്ന ചൂടാണ് എന്നാണല്ലോ നമ്മള്‍ കേട്ടത് . ഇതു നമ്മള്‍ ആകെ കണ്ട തണുപ്പുരാജ്യമായ വയനാടിനെക്കളും തണുപ്പ് . പുറത്തു വെള്ള നിറവും മഞ്ഞ നിറവും ഉള്ള ടാക്സികള്‍ കണ്ടു . അതില്‍ ഇരുന്നു ചില കിളവന്‍ സൌദികള്‍ നമ്മുടെ നാട്ടിലെ ബസ്സിന്റെ കിളി "കൊടകര ...കൊടകര.." എന്ന് വിളിച്ച് പറയുമ്പോലെ പല സ്ഥലങ്ങളുടെ പേരു വിളിച്ച് പറയുന്നതിന്‍റെ ഇടയില്‍ ഒരു പേരു തലയില്‍ ഉടക്കി ... "ദമാം ...ദമാം .." എനിക്കിനി അന്നം തരാനുള്ള കമ്പനി ദാമാമിലാണ് . പോയി അവിടെ എത്തി ഫോണ്‍ ചെയ്യാം . പിന്നെ എന്‍റെ ആകെ ഇവിടെ ഉള്ള അടുത്ത ബന്ധു വേലായുധേട്ടന്‍ കോബാറില്‍ ഉണ്ട് . ദമാമില്‍നിന്ന് വലിയ ദൂരത്തല്ല ആ സ്ഥലം . അങ്ങേരു അടുത്തുള്ള കടയിലെ നമ്പര്‍ തന്നിട്ടുണ്ട് ( അന്ന് മൊബൈല്‍ ഒന്നും ഇല്ല ).ഞാനൊരു കൊച്ച് സിവില്‍ "ഇന്ജിനീര് " ആണെന്നുള്ള അഹങ്കാരവും ചേര്‍ന്നപ്പോള്‍ കിഴവന്‍ തുറന്ന വാതിലിനുള്ളിലൂടെ ആ പത്തായ കാറിലേക്ക് ഊളയിട്ടു . പിന്നില്‍ അന്നേ ഒരു കൊച്ചു തടിയനായ ഞാനടക്കം നാലു പേര്‍ ഇരുന്നിട്ടും പന്ത് കളിക്കാനുള്ള സ്ഥലം . പഴയ ഒരു സിനിമയിലെ ഇമ്ബാല അടൂര്‍ ഭാസിയുടെ കാര്‍ പോലത്തെ നമ്മുടെ കെട്ടുവള്ളം പതുക്കെ നീങ്ങി . ഒപ്പം പുറത്തെ റോഡും പാലങ്ങളും കെട്ടിടങ്ങളും കണ്ടു അമ്പരന്നു ഞാനും ഇരുന്നു.
(തുടരും )
2 comments:
നല്ല തുടക്കം, തുടരട്ടെ... തുടര്‍ന്ന് കൊണ്ടിരിക്കുക.......
makane akke nannayi varatte...
Post a Comment